Rozdział "Powrót do domu"

Stanęłam przed lustrem w mojej sypialni. W odbiciu ujrzałam chudą kobietę o brązowych włosach, bladej cerze i wciąż błękitnymi oczami. Stałam tak w samej bieliźnie i przyglądałam się sobie. Czułam się okropnie i tak samo wyglądałam. Nathan był zadowolony ze mnie, mogłabym powiedzieć, że nawet był dumny. Ciągle mi powtarza, że jest dobrze ale może być lepiej. Rozwinęłam się, moje moce i ja zgrywamy się. Usiadłam na podłodze i oparłam się plecami o ramę łóżka wciąż wpatrując się w lustro. Niedługo skończę 18 lat, jeszcze tylko parę tygodni. Zamknęłam oczy i powróciłam myślami do tego dnia, którego tu trafiłam. Mała blond dziewczynka, która myślała, że tutaj życie będzie łatwiejsze. Miałam wtedy 16 lat i chciałam być dorosła. Rzeczywistość jednak jest mylna i nie wszystko jest takie idealnie jak w marzeniach. Organizacja przerosła mnie, na początku było ciężko. Musiałam zabijać, udawać i ranić innych. Teraz jest łatwiej, przyzwyczaiłam się. Nie jest mi źle ale gdyby ktoś kto mnie zna spojrzał na mnie teraz powiedziałby, że nie jestem Dreena. Uśmiechnęłam się do odbicia w lustrze i wstałam z podłogi. Znany mi motocykl właśnie podjechał pod dom. Był to Nathan. Wybrałam z szafy elegancki zestaw i ubrałam się. Spojrzałam kolejny raz w lustro. Moje chude nogi idealnie komponowały się z krótką spódniczką, a moje długie brązowe włosy spływały po moich ramionach i kończyły się tuż przy pępku. Zeszłam na dół przywitać przyjaciela. Wszedł do domu i spojrzał na mnie. Uśmiechnęłam się do niego a on wziął mnie w ramiona przytulając mocno. On jest jedyną osobą, która daje mi jakiekolwiek uczucia. On jest jedyną osobą, z którą swobodnie rozmawiam. To smutne ale mam tylko jego.

- Wyglądasz przepięknie - powiedział aksamitnym głosem nawijając sobie na palca kosmyk moich włosów.
- Co dzisiaj robimy ? - zapytałam a on gwałtownie nabrał powietrza do płuc. 

- Dreena dzisiaj wrócisz do swojego miasta. 

- Co ? Dlaczego ? 

- Musisz dokonać wyboru czy wciąż chcesz działać na rzecz organizacji czy wrócić do domu - powiedział szybko i poszedł do kuchni. 

- Ty chyba tego nie rozumiesz ? - stwierdziłam to bardziej niż zapytałam podbiegając do niego - Dwa lata temu zostawiłam wszystko co miałam by być tutaj. Zerwałam ze wszystkimi kontakt by być tutaj. Zrobiłam wszystko o co mnie prosiliście ! Zostałam sama i zaczęłam od początku a teraz kurwa mam wrócić ?! 

- Uspokój się dobrze ? - wyciągnął z lodówki mleko i napił się z kartonu. 

- Oh czyli gdyby Ci teraz kazano wrócić do Twojej wspaniałej mamusi to w podskokach biegłbyś do niej ? - spojrzałam na niego arogancko. Doskonale wiedziałam, że jego mama jest alkoholiczką i narkomanką. Gdyby nie organizacja jego matka zabiła by go dla pieniędzy. Spojrzał na mnie dotknięty moimi słowami i odłożył mleko.

- Do cholery jasnej myślisz, że to był mój pomysł ?! - popchnął mnie lekko do tyłu - Przestań się na mnie wyżywać bo to nie moja wina ! I nie porównuj mojego życia do swojego ! - wydarł się na mnie.

- Nigdzie nie wrócę - syknęłam. 

- Wrócisz dla swojego dobra - spojrzał na mnie gniewnym wzrokiem

- Nie mam po co tam wracać - przyciągnął mnie do siebie i przytulił lekko. 

- Czekają na Ciebie wszyscy. Nie będzie aż tak źle. Musisz tylko tydzień tam pobyć dobrze ? - spojrzał mi w oczy. Przytaknęłam głową a on cmoknął mnie w czoło - Idź się pakować jedziesz za chwile - policzyłam do 10 by ponownie nie wybuchnąć sprzeciwem.
                               Po 30 minutach miałam spakowaną moją walizkę. Tą samą, z którą tu przyjechałam. Wtedy czułam się dziwnie samotna i chciało mi się płakać a teraz ? Czułam ogromną złość, chciałam jak najszybciej tam pojechać i wrócić. Pod dom podjechał niebieski mini cooper. Spojrzałam spod łba na Nathana.
- Próbujesz mnie przekupić samochodem ? - zaśmiałam się cicho - Cwaniak
- Dla Ciebie wszystko co najlepsze Dree - powiedział wsadzając mój bagaż do samochodu.
- Niedługo wrócę. Nie narób zbyt wielu problemów - przytuliłam go mocno i wsiadłam do auta otwierając natychmiast okno.
- GPS pokaże Ci jak dojechać. Nie zatrzymuj się bez potrzeby - pomachał mi a ja odpaliłam silnik.