My name is Mirabella Montoja: Rozdział LX

Uśmiechnęłam się mimowolnie jednak po chwili przybrałam kamienny wyraz twarzy by pokazać, że tak łatwo nie udobrucha mnie.
- Dreena wybacz mi za wszystko - odparł z miną zbitego szczeniaka - Nie chce tak kończyć tego, co było między nami. Kocham Cię Dreena i doskonale o tym wiesz. Nie mogę znieść myśli o tym, że mi nie wybaczysz wszystkiego. Przepraszam Cię. Wtedy z tą dziewczyną u Patryka to weszłaś w złym momencie. Nic się nie wydarzyło. On jej kazał coś zrobić ale ja na to nie pozwoliłem. I kiedy ona próbowała za wszelką cenę to zrobić to wtedy ty weszłaś. Po prostu weszłaś w nieodpowiednim momencie. Wybacz mi - skończył mówić a ja lekko odsunęłam się i wpuściłam go do domu.
- Witaj ponownie Lukas - tata go na dzień dobry przywitał ciepło - Piękne kwiaty - skomentował wielki bukiet, który właśnie mi Lukas wręczył.
- Dobra tato skończ już - wywróciłam oczami i powędrowałam z kwiatami do kuchni. Wstawiłam je do wazonu i zaciągnęłam się ich pięknym zapachem. Zamknęłam na chwile oczy i opuszkami palców dotykałam płatków. Mrowienie w miejscu zetknięcia moich palców w kwiatem było cudowne.
- Wybaczysz mi ? - Lukas ocknął mnie. Spojrzałam na niego łagodnym wzrokiem i przytaknęłam głową.
- To i tak nie ma znaczenia bo wyjeżdżam - wzruszyłam ramionami i usiadłam na blacie kuchennym.
- Wyjadę z Tobą, chce tylko by było tak jak kiedyś - odparł szybko i podszedł do mnie.
- Słuchaj - wzięłam głęboki oddech - Nie będzie jak kiedyś. Chce wszystko za sobą zostawić i przygotować się na objęcie tronu - spuściłam wzrok.
- Dreena a co z tym co nas łączy ?
- Lubię Cię - powiedziałam jednak po chwili dodałam - Kurde ja Cię kocham Lukas i nic nie jest w stanie tego zmienić ale muszę wyjechać, przepraszam - delikatnie chwycił mnie za podbródek i zmusił do spojrzenia sobie w oczy.
- Też Cię kocham - wyszeptał i wtopił się w moje usta. Po całym ciele przeszły mnie ogromne dreszcze. Czułam się szczęśliwa i spełniona. To jest właśnie to czego mi brakowało. Oddałam się jego pocałunkom. Jego wargi delikatnie muskały moje a jego język czule masował mój. Poczułam jego dłonie na mojej talii. Czułam się cudownie, tak bardzo tęskniłam za jego dotykiem, za jego śmiechem, wzrokiem, tym jak mówił ... tęskniłam za nim.
- Nie - wymamrotałam odsuwając się od niego. Nie mogłam mu robić nadziei - Zaraz będę wyjeżdżała żegnaj - uśmiechnęłam się lekko i wyszłam z kuchni. W drzwiach ujrzałam rudą czuprynę. Kobieta o długich włosach aż do bioder spojrzała na mnie i lekko się uśmiechnęła.
- Ty musisz być Dreena - wskazała na mnie palcem - Jaka ty śliczniutka. Od teraz Twoje życie się zmieni - odwróciła się za siebie a do mojego domu weszło dwóch mężczyzn - Gdzie są bagaże ? - spojrzałam na moją jedną walizkę - Tylko ? Pochodzisz z bogatego domu i nie masz więcej ? - wzruszyłam ramionami na odpowiedź.
- Możemy już jechać ? - zapytałam na co ruda przytaknęła głową i wyszła z moją walizka i swoimi kolegami. Podeszłam do taty i go mocno przytuliłam - Kocham Cię - wyszeptałam odsuwając się od niego - Lukas będę tęskniła - powiedziałam i podążyłam za kobietą. Wsiadłam do dużego srebrnego samochodu. Pomachałam tacie i Lukasowi i odjechałam. Kobieta nie zwlekała. Przedstawiła mi stos dokumentów i zapoznała mnie z kodeksem organizacji. Opowiedziała mi wszystko co powinnam wiedzieć i czego się nauczę. Kiedy skończyła mówić oparłam głowę o zagłówek i zamknęłam oczy. Musiałam wszystko sobie w głowie poukładać. Bo od teraz przecież moje życie się zmieni.