Rozdział XXII

Chwycił mnie za talię i delikatnie położył się ze mną na łóżku. Leżałam na nim obejmując dłońmi jego twarz. Delikatnie musnął moje usta swoimi po czym spojrzał na mnie i uśmiechnął się łobuzersko. Droczył się ze mną skubany. Pocałowałam go w policzek potem w kącik ust a następnie zeszłam niżej i musnęłam jego szyje. Poczułam jak zadrżał. Uśmiechnęłam się i ponownie pocałowałam go w szyje. Szybko ujął moją twarz w wpił się w moje usta całując mnie namiętnie. Zaskoczyłam z niego jak oparzona i stanęłam obok łóżka.

- Wstawaj - spojrzałam na Lukasa leżącego na łóżku - No wstawaj musisz jechać do szpitala.

- Nie muszę, ze mną wszystko w porządku. 

- Do Dawida głuptasku - zaśmiałam się - No już wstawaj. Obiecałam mu że przyjdziesz do niego i zobaczysz jak się czuje - spojrzał na mnie niechętnie po czym powoli zszedł z łóżka.

- Robię to tylko dla Ciebie - wskazał na mnie palcem. 

- Dobra dobra ale masz z nim pogadać, upewnić się czy czegoś mu nie brakuję okej .? - odparłam upewniając się że postąpi jak należy. Pokręcił głową a ja ściągnęłam bluzę - Oddaj mu ją.

- Czemu wcześniej jej nie ściągnęłaś .?- odparł łapiąc bluzę w locie i wpatrując się we mnie.

- Co .? - spojrzałam na siebie i zdałam sobie sprawę że stoję w staniku - Idź już lepiej - zaśmiałam się.

- A wiesz że godziny odwiedzin już minęły .?

- Tak wiem. Dlatego Ciebie tam wysyłam - odparłam schodząc z nim po schodach. 

- Czuje się wykorzystywany - odparł stojąc w otwartych drzwiach.

- I masz tak się czuć bo jesteś wykorzystywany właśnie - zaśmiałam się - Tylko bądź miły dla niego, błagam.

- Tak tak oczywiście że będę miły - wywrócił oczami i nachylił się żeby mnie pocałować. Odsunęłam się lekko uśmiechając zadziornie.

- Jak zasłużysz, to dostaniesz - spojrzał na mnie mrożąc mnie wzrokiem po czym odszedł. Zamknęłam drzwi i ujrzałam przed sobą tatę z założonymi rękoma na klatce piersiowej. 

- To nie tak jak wygląda - odparłam szybko 

- Chyba musimy porozmawiać na temat chłopców - spojrzał na mnie lekko zakłopotany. 

- Tylko nie to - złożyłam ręce w geście błagalnym - Ja wszystko wiem - odparłam szybko wchodząc po schodach. Stojąc na górze zobaczyłam jak tata powstrzymuje się od śmiechu. 

 - Gdybyś widziała swoją minę - wybuchł śmiechem próbując naśladować moją minę ale kiedy spojrzał na zegarek mieszczący się na jego ręce to spoważniał - Jest 02:14 a na 08:00 masz szkołę, pod prysznic i spać

- Tak jest - stanęłam na baczność po czym wybuchłam śmiechem i weszłam do swojego pokoju. Usłyszałam  jak tata zamyka drzwi od swojej sypialni. Ściągnęłam z siebie brudne ubrania i wzięłam szybki prysznic. Usiadłam na łóżku w samej bieliźnie wpatrując się w drzwi od garderoby. Weszłam do pomieszczenia i ubrałam na siebie różowe szorty z małpimi główkami i duży czarny t-shirt ze złotym napisem adidas. 

- Spać Dreena - usłyszałam krzyk ojca z dołu.

- Jeszcze tylko chwila - powiedziałam sama do siebie i usiadłam w środku garderoby - Ujawnijcie się się księgi - rozkazałam czekając na jakiś znak - Nic .? No to inaczej -wyszeptałam i zamknęłam oczy ściskając dłonie w pięści. Usłyszałam cichy skrzyp podłogi który wydawał się co raz bliżej mnie. Otworzyłam gwałtownie oczy i ujrzałam przed sobą starą księgę.

- Kim jesteś .? - spytał się mnie przedmiot piskliwym głosikiem.

- Dreena - odparłam przyglądając się uważnie książce. Pośrodku miała wgłębienie które poruszało się kiedy mówiła. Tuż nad niby ustami były przepiękne błękitnie oczy które wpatrywały się we mnie. 

- Za kogo tu się uważasz że masz czelność mnie zwoływać .? Nie należę do Ciebie - ponownie odezwała się   piskliwym głosikiem, który już powoli zaczął drażnić moje uszy.

- A do kogo należysz .?

- Katherine Smith Jakszini najwspanialsza czarownica na świecie to moja właścicielka - ponownie piskliwy głosik

- To moja mama.

- Jeśli mnie wezwałaś to znaczy że - książce załamał się głos

- Że Katherine Smith Jakszini nie żyje - dokończyłam za nią a ona z piskiem wyskrobała się na nogi. 

- Wybacz ma Pani,od teraz będę Ci służyła najlepiej jak potrafię - piskliwy głos ponownie zakuł mnie w uszy.

- To może zacznijmy od twojego głosy co .? Możesz zmienić go na inny, no nie wiem może na mniej piskliwy .? - spojrzałam na nią i delikatnie chwyciłam ją ściągając z moich kolan. 

- Tak lepiej .? - odparła zwykłym głosem dziewczyny przyglądając mi się uważnie.

- O niebo lepiej, ale teraz wracaj na swoje miejsce - rozejrzałam się po garderobie - Ja idę spać - wstałam i wyszłam z pomieszczenia. 

- Śpij dobrze Pani - usłyszałam za sobą głos. Rzuciłam się na łóżko i po chwili już spałam.

                  Spałam smacznie aż poczułam że mam mokry policzek. Otworzyłam lekko oczy i ujrzałam uśmiechniętego od uch do ucha tatę.

- Jeśli teraz nie wstaniesz to tę wiadro wody wyleję na Ciebie - spojrzałam zaspanymi oczami na wiaderko a po chwili wyskoczyłam z łóżka. 

- Już .! Już nie śpię .! - wydarłam się chwiejąc na nogach. 

- To dobrze bo Lukas już czeka na dole na Ciebie - zaśmiał się złowieszczo i wyszedł z mojego pokoju.

- Głupeek - zaśmiałam się pod nosem po czym stanęłam przed drzwiami garderoby - To był tylko sen, ta książka nie mówi - upewniłam się zanim otworzyłam drzwi. Weszłam niepewnie do środka i szybko wyjęłam potrzebne ubrania po czym zamknęłam za sobą drzwi. Spojrzałam na ciuchy które wybrałam. Była to kremowa luźna bluzka z napisem Bon Jour i brązowe spodnie a do tego zwykłe czarne conversy i plecak ze skóry. Usiadłam przed toaletką i pociągnęłam rzęsy maskarą. Przed dłuższą chwile wpatrywałam się w moje odbicie w lustrze.

- Spodobasz się mu - odwróciłam się i ujrzałam Dawida stojącego w drzwiach. Poczułam natychmiastowy przypływ szczęścia.

- Czemu nie jesteś w szpitalu .? - odparłam wkładając do plecaka potrzebne rzeczy. 

- Mi też Cię miło widzieć Dreena. Dobrze się czuje, tylko trochę żebra mnie bolą ale dzięki że pytasz - spojrzałam na niego po czym zaśmiałam się. 

- Ale Ci humor dopisuje - przewiesiłam przez ramię plecak i wyszłam z pokoju - Na jak długo zostajesz w domu .?

- Powinienem na miesiąc ale po tygodniu wrócę do szkoły.

- Żebyś się nie zdziwił bo przypilnuje Cię żebyś wysiedział miesiąc w domu - zaśmiałam się i pocałowałam go w policzek - Do zobaczenia po szkole - zbiegłam po schodach i usłyszałam śmiech taty w kuchni. Wparowałam do niej i zobaczyłam siedzącego tatę i Lukasa przy blacie. 

- Do szkoły Lukas - przerwałam im rozmowę . 

- Ooo myszka wreszcie gotowa - podszedł do mnie tata i pocałował w czoło - Miłego pierwszego dnia .

- Dzięki - wytarłam czoło od buziaka i chwyciłam Lukasa za rękaw od koszuli - Idziemy - odparłam szybko i zaciągnęłam go do drzwi. 

- Do widzenia - krzyknął na pożegnanie a ja zamknęłam drzwi. 

                             Po 10 minutach stałam z Lukasem na dziedzińcu szkolnym.

- Nie będzie aż tak źle - próbował mi dodać otuchy. Delikatnie złapał mnie za słoń. 
- Masz racje, będzie okropnie - weszłam z nim do szkoły trzymając za dłoń. Twarze wszystkich nastolatków powędrowały na mnie. Wpatrywali się w nasze splecione dłonie.